بنیادی ترین نقصانِ سیاستِ خارجی ایران از دیدگاه مشاور سابق حسن روحانی

در این جهانِ چند قطبی اقتصاد و سیاست، همه درحال افزایش آلترناتیوها، گسترش فرصت ها، ایجاد کثرت در منابع واردات و صادرات و سرمایه گذاری، تنوعِ منابعِ تامینِ اسلحه، کاهشِ ریسک و مخاطرات، تنوعِ استراتژی های تامین منافع و امنیت ملی و وسیع تر کردن دوایرِ تحرک و اثرگذاری در روابط خارجی هستند.

 عربستان هم زمان با آمریکا، روسیه و چین روابطِ تودرتو ایجاد کرده است.

مکزیک، هم با آمریکا روابط استراتژیک برقرار کرده و هم با چین.

ویتنام هم به صورت گسترده با چین مراوده دارد و هم با آمریکا و اتحادیه اروپا.

هند، هم افزایش حضور سیاسی و اقتصادی در آسیا را دنبال می کند و هم در غرب اروپا و آمریکای شمالی.

   اندونزی با فکر و برنامه ریزی و اندیشه درازمدت، توازنی میان روابط غرب و شرق خود بنا کرده است.

اگر مقیاسِ کوچک و بزرگ را در نظر نگیریم، و به کیفیت و عمق توجه کنیم، موفق ترین کشور غیر غربی جهان در Hedging امارات متحده عربی است.

نه دیپلماسی انرژی با مسکو را فراموش کرده، و نه خرید سهام قابل توجه از صنعت باطری سازی چین را، نه ابتیاع یک کارخانه تولید تسلیحاتی برزیلی را، نه سرمایه گذاری مالی در غرب اروپا را و نه Silicon Valley را.

مانند آنها که وقتی در بورس سرمایه گذاری می کنند به صورت Portfolio investment عمل می کنند.