اگر مصطفی نیست مجتبی هست / دوچرخه سواری بی تصدیق و تبحر در مشاعره

«سال ها بعد که تابستان ها به مشهد می رفتیم با شوهر خواهرمان حجت الاسلام سیدجعفر شبیری که دوست صمیمی برادران آیت الله خامنه ای [سیدمحمد و سیدعلی] بودند، - شرکت در جلسات درس حاج آقا روح الله خمینی زمینه را برای آشنایی بیشتر آقامجتبی با حاج آقا روح الله به ویژه با آقامصطفی خمینی فراهم کرد.

این آشنایی رفته رفته به دوستی و رفاقت دیرین انجامید.

شیخ مجتبی با ‎آقا مصطفی خمینی هم‎مباحثه بود.

[آقا] مصطفی خمینی هر روز بعد از تدریس منظومه، با حاج‎آقا مجتبی مباحثه داشتند و علاوه بر مباحث علمی، در مسائل مختلف سیاسی، اجتماعی و اخلاقی حوزه هم با هم گفتگو می‎کردند.

این دو بزرگوار همیشه با هم بودند.

  هرگاه در حوزه علمیه قم، از درس ها و بحث های طلبه گی خسته می شدند، بساط مشاعره را علم می کردند.

آقا مصطفی بیشتر شیفته شعر و مشاعره بود تا آقامجتبی! اما وقتی در مشاعره کم می آورد و مغلوب حریف قدر می شد، پای آقا مجتبی را به میان می کشید.

آقامجتبی می گفت: من در زمان طلبگی در مجالس گعده و مشاعره بر طلبه ها غلبه می کردم.

از حاج آقا مصطفی خمینی تعریف می کرد و می گفت: ایشان حافظه عجیبی داشت.

وقتی حاج آقا مصطفی در مشاعره مغلوب می شد، به شوخی سراغ من می آمد و می گفت: بیا فلانی را بیچاره کن.