«توران خانم» چه آرزوها و وصیت هایی داشت؟

تبدیل کار تربیتی به عشق، به فضای محبت و احترام، برداشتن رقابت به هر شکل از محیط تربیتی، پرهیز از هرگونه داوری درباره کودکان در حال رشد، پرهیز از دام های تکنولوژی و تبلیغات و رفتن به سوی طبیعت و باز هم طبیعت، - تبدیل کار تربیتی به عشق، به فضای محبت و احترام، برداشتن رقابت به هر شکل از محیط تربیتی، پرهیز از هرگونه داوری درباره کودکان در حال رشد، پرهیز از دام های تکنولوژی و تبلیغات و رفتن به سوی طبیعت و باز هم طبیعت، از جمله آرزوها و وصیت های توران میرهادی است.

به گزارش ایسنا، توران میرهادی، استاد ادبیات کودکان، نویسنده، متخصص آموزش و پرورش و یکی از شخصیت های تأثیرگذار فرهنگی که بیش از 60 سال در گستره آموزش و پرورش و ادبیات کودکان کوشید، 8 سال می شود (هجدهم آبان ماه 1395) که دیگر در بین ما نیست اما اندیشه هایش، نگاهش به انسان و دغدغه اش درباره آموزش کودکان در جامعه هنوز زنده است؛ همکارانش به دنبال آرمان های توران خانم هستند.

او سال 1306 در خانواده ای متولد شد که پدرش تفرشی تبار و مادرش گرتا دیتریش ، آلمانی بود.

پس از تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، در سال 1324 در رشته زیست شناسی دانشگاه تهران قبول شد اما با شرکت در کلاس درسِ جبار باغچه بان و محمدباقر هوشیار به رشته علوم تربیتی و آموزش و پرورش علاقه مند شد.