چگونگی مدیریت تخاصم اروپا با ایران

موضع گیری های اروپا علیه ایران از زمان فروپاشی برجام، جنگ اوکراین، ناآرامی های داخلی 1401، جنگ غزه، و اخیرا در مورد جزایر سه گانه ایرانی و همچنین تعطیلی سه کنسول گری ایران در آلمان، همگی نشان از تغییر جهت سیاست اروپا از رویکرد تعامل حداقلی به یک رویکرد تقابلی با کشورمان است.

با تداوم این وضعیت، اروپا اهرم چانه زنی خود در سیاست داخلی ایران را به تدریج از دست می دهد و به گونه ای به یک عنصر بی ربط (irrelevant) و کم اثر در سپهر سیاست ایران تبدیل می شود، تحولی که در بلند مدت به نفع دو طرف نیست.

با خروج آمریکا از برجام در سال 2018، اروپا قادر به اجرای تعهدات برجامی خود نشد و نشان داد که شدیدا به آمریکا در حوزه های اقتصادی، سیاسی و حتی امنیتی و اطلاعاتی وابسته است.

ناتوانی اروپا در ارائه یک رویکرد مستقل جایگاه آن را در نگاه سیاستگذاری خارجی ایران به شدت تضعیف کرد.

همچنین اروپا با اتصال ایران به جنگ اوکراین، رویکردی کاملا ایدئولوژیک در روابط با کشورمان در پیش گرفت که کاملا با نگاه سنتی حاکم در روابط فیمابین متفاوت بود.

سپس ناآرامی های داخلی ایران بهانه دیگری به اروپا داد که با طرح مسائل حقوق بشری تقابل با ایران را تشدید کند.

اکنون بعضی از کشور های اروپایی در خط مقدم تصویرسازی منفی و ارائه یک چهره پیچیده و مبهم از کشورمان در صحنه بین الملل�