جای خالی کتاب در سینمای ایران/ درخت گلابی استثناست

در سینمای ایران گرچه از کتاب به عنوان منبع الهام و نگارش قصه و فیلم نامه استفاده شده که بیش از همه در سینمای اقتباسی ظهور می کند اما خود کتاب کمتر در درون قصه و کانون تصویر قرار گرفته و روایت شده است.

- در سینمای ایران گرچه از کتاب به عنوان منبع الهام و نگارش قصه و فیلم نامه استفاده شده که بیش از همه در سینمای اقتباسی ظهور می کند اما خود کتاب کمتر در درون قصه و کانون تصویر قرار گرفته و روایت شده است.

  عصر ایران؛ رضا صائمی- گرچه ذات و ماهیت سینما تصویر است و ماندگاری آن در خلق تصاویر جذاب و نگاتیوهایی که آرشیو می شود اما این قصه و داستان و روایت است که سینما را دیدنی تر می کند.

   قصه هایی که بیش از تصویر و قبل از اینکه در قاب دوربین قرار بگیرد به وسیله قلم ها خلق شده و بر روی کاغذ حک می شود.

رمان، ادبیات داستانی و نمایشی و در نهایت فیلم نامه ساختار و استخوان بندی سینما را می سازد و این منطق پیوند ناگسستنی بین کتاب و سینماست، بین کاغذ و ورق با دوربین.

    برخی سینما و تلویزیون را به واسطه هژمونی تصویر، مانعی مهم در بسط فرهنگ کتاب خوانی می دانند و مثلاً از منظر مکتب فرانکفورتی، سینما و تلویزیون را ابزاری مؤثر در گسترش عوام زدگی می دانند که ذاتاً با کتاب و مناسبات آن در تعارض است اما قطعاً میان این دومدیوم فرهنگی و فرهنگ ساز، دیالک�