فلسفه ژان پل سارتر به بیان ساده؛ چرا انسان «محکوم به آزادی» است؟

«چیزی به عنوان ذات انسانی وجود ندارد؛ انسان صرفا وجود دارد و هیچ چیز نیست جز آنچه خودش از خودش می سازد».

- از نظر سارتر، تفاوت های فلسفی مهمی میان حالت های وجودی انسان با سایر اشیاء جهان وجود دارد.

چیزهایی که آگاهی ندارند، مانند سنگ ها، صندلی ها یا درب بازکن ها، آن چیزهایی هستند که او به آن ها وجودِ در خود می گوید.

برای مثال، درب بازکن به وسیله عملکرد خود تعریف می شود؛ یعنی چیزی است که قوطی ها را باز می کند و این ویژگی، ماهیت آن را تعیین می کند.

حالا هر طور که از آن استفاده کنید، ماهیت آن (یعنی کارکردش) همچنان باز کردن قوطی است.

یک سنگ نیز، فارغ از آنچه که با آن انجام دهید، همچنان یک سنگ باقی می ماند.

این نوع اشیاء در ماهیت خود ثابت و بدون تغییرند.

اما یک وجودِ برای خود می تواند ماهیت خود را بالاتر از آنچه که به طور ساده هست تعریف کند.

به این ترتیب، انسان هم یک وجود-در-خود است چون به عنوان یک موجود زنده وجود دارد و هم وجود-برای-خود است چون می تواند آزادانه ماهیت خود را انتخاب کند؛ یعنی انتخاب کند که برای چه وجود دارد، چه اهدافی دارد و از این قبیل.

یک وجود-برای-خود این آزادی را دارد که ماهیت خود را انتخاب کند، در حالی که وجود-در-خود چنین آزادی ای ندارد.