بی پرده با آسایشگاه «ورمنجه»

شماره کارتت رو بده 50 میلیون بزنم به حسابت.

بعد با انگشت چند ضربه به پتوی روی تختش می زند و می پرسد: به اسم کی؟ آهان درسته واریز شد به حسابت، - ایسنا/کرمانشاه یکی روی تختش نشسته و می گوید: شماره کارتت رو بده 50 میلیون بزنم به حسابت.

بعد با انگشت چند ضربه به پتوی روی تختش می زند و می پرسد: به اسم کی؟ آهان درسته واریز شد به حسابت، برو هرچی می خوای بخر.

یکی دیگر بدون ذره ای حرکت خیره به سقف مانده، یکی کِرت کِرت دمپایی اش را روی زمین می کشد و بی هدف راه می رود و بعضی هم آواز می خوانند و می رقصند.

به گزارش خبرنگار ایسنا، تصور بسیاری از ما از آسایشگاه افراد دارای اختلالات روان مزمن(روانی) شاید اتاق های متعدد بین راهروهای تنگ و باریک باشد که در آن افراد را به تخت بسته اند و آنها مدام فریاد می کشند و می خواهند خود را باز کنند، یا اینکه در راهروهای آسایشگاه افرادی را ببینیم که دست و پاهایشان به هم بسته شده تا نتوانند به خود و دیگران آسیب بزنند و یا حتی تصور کنیم اصلا نشود در راهرو یک آسایشگاه راه رفت، زیرا ممکن است افرادی که در آسایشگاه حضور دارند به سمت ما هجوم بیاورند، اما وقتی یک صبح تا ظهر را در مرکز نگهداری از افراد دارای اختلالات مزمن روان توان بهبود تابا که به نام ورمنجه معروف است می گذرانیم، تمام این تصورات نقش بر آب می شود.