«کهکشان نیستی»، کتابی برای زندگی

«آدم مگر چه می خواهد؟ نانی و آبی و جایی برای خواب! اما گویا آدم ها معنای زندگی را نفهمیده بودند.

نان بیشتر، آب بیشتر و جای بیشتر.

آدم هایی که هر روز از کنار حرم می گذشتند، - ایسنا/اصفهان آدم مگر چه می خواهد؟ نانی و آبی و جایی برای خواب! اما گویا آدم ها معنای زندگی را نفهمیده بودند.

نان بیشتر، آب بیشتر و جای بیشتر.

آدم هایی که هر روز از کنار حرم می گذشتند، هرکدام برای خود دنیایی ساخته بودند و در آن زندگی می کردند.

چقدر عالمشان حقیر بود.

وقتی به من می رسیدند، دست ته جیبشان می کردند و دنبال خرده فلس هایشان می گشتند؛ تازه اگر به این نتیجه می رسیدند که به گدایی آس و پاس چیزی ببخشند.

این جملات بخش هایی از کتاب کهکشان نیستی بود، داستان زندگی آیت الله سید علی قاضی، که در این یادداشت به آن نگاهی خواهیم داشت.

در نگاه عموم کتاب خوب کتابی است که نتوانی آن را زمین بگذاری، کتابی که لاجرعه آن را سربکشی و بعد مست از شیرینی آن ساعت ها و بلکه روزها در داستان بگردی در این بین کتاب هایی هم هستند که مخاطب را آرام آرام در دل خود تاب می دهند، مثل بستنی هایی که کودکان آرام آرام مزه می کنند تا شیرینی آن را دیرتر از دست دهند، خواننده کتاب را جرعه جرعه می نوشد و از شیرینی زندگی لابه لای ورق های آن محظوظ می شود.