ساعت 12:30 ظهر یکشنبه

یکی کوله پشتی با دفتر و کتاب های مدرسه به دوش دارد که بعد از تعطیلی مدرسه به خانه می رود.

اما دیگری چند ورق فال یا دسته ای گل رز که باید سر چهارراه بفروشد.

- یکی کوله پشتی با دفتر و کتاب های مدرسه به دوش دارد که بعد از تعطیلی مدرسه به خانه می رود.

اما دیگری چند ورق فال یا دسته ای گل رز که باید سر چهارراه بفروشد.

این تصویر روزمره ای است که شاید همه ما هر روز ظهر در کوچه پس کوچه های شهر شاهد آن هستیم.

به گزارش ایسنا، شرق در روز جهانی کودک نوشت: یکی کوله پشتی با دفتر و کتاب های مدرسه به دوش دارد که بعد از تعطیلی مدرسه به خانه می رود.

اما دیگری چند ورق فال یا دسته ای گل رز که باید سر چهارراه بفروشد.

این تصویر روزمره ای است که شاید همه ما هر روز ظهر در کوچه پس کوچه های شهر شاهد آن هستیم.

کودکانی هم سن وسال هم، اما با هزاران دنیا تفاوت که چشمی دیگر آن را نمی بیند.

مثل ساعت 12:30 ظهر روز یکشنبه که تنها برشی از ملغمه دردهای اجتماعی در این شهر را به تصویر می کشد.

شور زندگی با صدای آنها اینجا نه خیلی بالای بالا است و نه خیلی پایین پایین.

اینجا یکی از محلات غربی تهران است.

از کنار هر مدرسه ای که گذر می کنم، صدای دانش آموزان که در حیاط مدرسه بازی می کنند، به گوش می رسد.