جز در سایه شریعت نمی توان عدالت جنسیتی را برقرار کرد/مشکلات زنان به اجتهاد جدید نیاز دارد؟

هرچند جهان اسلام، از طرف دنیای غرب با چالش های جدی در حقوق زنان رو به رو است و آماج شبهات و اتهامات ستم جنسی به ویژه علیه زنان است، اما روح حاکم بر منبع اصلی شریعت؛ یعنی قرآن کریم آنچنان ضد تبعیض و رفع نابرابریهایِ مبتنی بر معیار های مادیگرایانه است که میتوان اسلام را بسیار پیشروتر و سابقه دارتر از فمینیسم در زمینه رفع تبعیض دانست.

اگر فمینیسم را مبارزه با هر گونه تبعیض مبتنی بر جنسیت تعریف کنیم و مبارزه با تبعیض جنسیتی را ملاک ارزیابی قرار دهیم، قطعاً اسلام پروفمینیستی اقدام کرده است.

در فضای اجتماعی که دختر ها صرفاً به جرم دختر بودن، زنده به گور میشدند، پیامبر اسلام (ص) دستان دختر خود را میبوسید و مبارزه با زنده به گور کردن دختران را به عنوان برنامه اساسی خود قرار داد که قطعاً در طول تاریخ این بزرگترین مبارزه مدنی یک مرد بر علیه زنستیزی و تبعیض است.

زیرا نظام جاهلی که اسلام در آن ظهور کرد، نابرابری هایی را که میان زنان و مردان وجود داشت، عین عدالت میدانست.

قرآن کریم به بیان برخی از اتفاقات تاریخی به عنوان مصادیق بیعدالتی جنسیتی علیه زنان در طول تاریخ بشری میپردازد (نحل، 58؛ تکویر، 8 و 9).

قرآن از وجود ستم علیه زنان در میان اعراب شامل ستم عاطفی (نساء، 129)، ستم های جنسی مثل ظهار (احزاب 4؛ مجادله، 1 _ 4) و لعان (بقره، 227 و 226)، ستم �