در باب آداب شاهنامه خوانی و مسئولیت معنا کردن ابیات

یکی از مهم ترین دلیل های رواج بدفهمی ها از شاهنامه کتاب هایی است که به طور ناقص و به نثری غلط و نامتناسب داستان های شاهنامه را بازگو می کند.

این کتاب ها در اینترنت هم منتشر می شود و در کنار هزاران مطلب نادقیق یا غلط اینترنتی به بدفهمی ها دامن می زند.

- عصر ایران؛ جواد رنجبر درخشیلر (شاهنامه پژوه) _ سخن گفتن درباره ی شاهنامه به قول علما ماجور است.

ترویج شاهنامه وظیفه ی ملی ماست و در ضرورت مکرر به یاد آوردن آن تردیدی نیست.

یادآوری شاهنامه به جا آوردن خودمان است.

    سخن گفتن از شاهنامه و اقتباس از آن و حتی خواندن و شرح دادنش، آدابی دارد که اگر رعایت نشود سرکنگبین یادآوری به صفرای بدفهمی خواهد فزود.

  شاهنامه فردوسی مهم ترین متن ادبی پارسی و حماسه ی ملی ما ایرانیان است.

اگر خدشه ای بر آن به دلیل بدفهمی و تحریف وارد شود در واقع هویت ملی خود را مخدوش کرده ایم؛ به ویژه امروز که به مدد شبکه های اجتماعی سخن به سرعت نور پخش می شود و تاثیر می گذارد.

بنابراین بیشتر باید مراقب بود.

  بدیهی است که معروف ها، به اصطلاح روز: سلبریتی ها، بیشتر باید مراقب باشند و درباره ی همه مفاخر ملی و ارکان هویتی سنجیده سخن بگویند.

    تاسف بار است که این روزها سخنانی سخیف و بی ربط به کورش بزرگ نسبت داده می شود.