سفر به تهران قدیم؛ «بچه های خیاوان» اولین تهرونی ها با لهجه لاتی

قبلا به فاصله میدان شاه سابق یا همین میدان قیام تا چهارراه مولوی را خیابان اسماعیل بزاز می گفتند یـا بـه گویش اهالی «اسمال بزاز».

- سفر به تهران قدیم؛ بچه های خیاوان اولین تهرونی ها با لهجه لاتی قبلا به فاصله میدان شاه سابق یا همین میدان قیام تا چهارراه مولوی را خیابان اسماعیل بزاز می گفتند یـا بـه گویش اهالی اسمال بزاز .

مردم محله خیاوان خودشان را اهل خیابون می دانستند و می گفتند ما بچه خیابون هستیم.

طعنه هاتو بذار لا بُخچه قطیفه ت.

ما بچه خیاوونیم ها.

! کج بیشین، حرفتو راست بزن! به گزارش همشهری آنلاین، این را مرد سیبیل تاب داده میان سالی در قهوه خانه رنگ و رو رفته خیابان مولوی به مردی هم دود خودش می گوید، وقتی اندازه اگزوز تریلی از دماغ و دهن مرد دود قلیان تنوره می کشد.

خیلی دلم می خواهد جواب مرد دود اگزوزی را بشنوم.

اما نمی شود پشت در فال گوش و تماشای دو مردی بایستی که انگار از دهه سی و چهل مانده باشند در قاب در شیشه ای و بزرگ این قهوه خانه.

لاجرم ادامه دیالوگشان را تخیل می کنم: به تیریج قبات برخورد؟ قبا که تن شوماس! آقا نوایی داره، به بر قبایی داره، دس می کشه قباشو، نمی شناسه باباشو! درحال کندوکاو در سرم هستم برای ساخت ادامه گپ و گفت شان که یکباره تابلوی خیابان مولوی را می بینم و صدای مرد سبیل تاب داده دوباره برایم تداعی می