رنه دکارت؛ فیلسوفی که «جان» را از حیوانات گرفت

دکارت ادعا می کرد حیوانات ماشین هایی «بی روح» هستند و فریادهای درد آن ها در حقیقت شبیه «صدای چرخ ساعت» است.

این طرز فکر به او و دکارتی های آینده اجازه داد بدون احساس گناه بر روی حیوانات آزمایش های دردناکی را اجرا کنند.

- دکارت ادعا می کرد حیوانات ماشین هایی بی روح هستند و فریادهای درد آن ها در حقیقت شبیه صدای چرخ ساعت است.

این طرز فکر به او و دکارتی های آینده اجازه داد بدون احساس گناه بر روی حیوانات آزمایش های دردناکی را اجرا کنند.

رنه دکارت (1650-1596) پس از تقسیم وجود انسان ها به دو بخش اندیشه (res cogitans) و امتداد (res extensa)، پایه گذار ایده ای در تاریخ فلسفه شد که به عنوان  دوگانگی نفس و بدن شناخته می شود.

به گزارش فرادید؛ با این حال، او دیدگاهی متفاوت نسبت به حیوانات داشت.

از نظر دکارت حیوانات بر خلاف انسان ها فاقد آن بخشی از هستی انسان هستند که عامل اندیشه و احساس است.

به تعبیر دیگر او حیوانات را صرفا به عنوان اجسامی دارای امتداد ملاحظه می کرد؛ به عنوان اجسامی که مانند ماشین های پیچیده عمل می کنند، بدون اینکه هیچ نوعی از حیات واقعی در درونشان وجود داشته باشد.

این دیدگاه دکارتی که مسیر فلسفه ذهن را تغییر داد، بر این فرض استوار بود که ما اساساً بر خلاف آن ماشین های چهارپای زشت ، منحصربه فرد هستیم.