چشم هایش

او رفت اما نگاهش ماند و او نیک می دانست این نگاه مهم ترین میراث از او خواهد بود.

چشم هایی که نسب شان به تاریخ برمی گشت و تاریخ تنها سلاح ملتی آواره در صفحات سیاه زمان است.

- او رفت اما نگاهش ماند و او نیک می دانست این نگاه مهم ترین میراث از او خواهد بود.

چشم هایی که نسب شان به تاریخ برمی گشت و تاریخ تنها سلاح ملتی آواره در صفحات سیاه زمان است.

او در خون خود غلتید، آنچنان که نسب نامش به یحیای نبی و ذبحی مظلومانه می رسید.

به گزارش ایسنا، صادق فرامرزی در سرمقاله روزنامه وطن امروز با عنوان حدیث چشم های یحیی نوشت: خیره ماند به قابی که تصویربردارش او را نمی شناخت.

اما گویی او خوب می شناختش.

خیره ماند به چشمانی مستتر در پس یک کوادکوپتر آویزان و آخرین سنگش را، آخرین پرتاب عمرش را، آخرین لحظه جهادش را، آخرین یادگارش را از روی خاکی که تمام عمر بر آن و بر سر آن جنگیده بود برداشت و پرتاب کرد.

از پسِ آن ثانیه آخرین دیگر چیزی ثبت نشده است یا اگر ثبت است نشر نیافته است.

هرچه بود او همچون یک منجی از پس پرده غیب ظاهر شد و به آخرین فرصتش که رسید، یک نگاه را تا ابد برای مقاومت و مردم و مبارزه به یادگار گذاشت.

یحیی سنوار با صورتی پوشانده به نقطه مقابل خود زل زد، گو آنکه بداند شوکرانی از شیر و عسل در خانه پدری مقابلش گذاشته اند.