روایت رزمنده زن مدافع خرمشهر: توپخانه بعثی ها اجازه دفن شهدا را نمی داد/ناگهان فرمان رسید: «خواهر ها باید شهر را ترک کنند!»

، این روایت صفیه مغینمی از مدافعان خرمشهر است.

او روز های شروع جنگ همراه با دیگر زنان شهر، پابه پای نیرو های مردمی برای دفاع از شهر در مسجد جامع خرمشهرحاضر شدند، او روز های ابتدایی جنگ را برای تابناک این گونه روایت می کند: بعد از غائله خلق عرب که صدام موفق نشد به اهدافش برسد رسماً با ما وارد جنگ شد.

حدود دو هفته قبل از شروع رسمی جنگ به روستا های عرب زبان اطراف شلمچه که ادعا داشت مدافع حقوق آنهاست، حمله کرد.

   همان روز ها عروسی خانم بحر العلوم؛ یکی از دبیران مدرسه مان بود.

در مجلس عروسی بودم که صدای توپ و خمپاره را از دور شنیدم.

مادر عروس هراسان آمد و گفت: لب مرز جنگ شده، مثل این که عراق دارد حمله می کند، به خانه های تان بروید.

شام نخورده مجلس را رها کردیم و سراسیمه به خانه آمدیم.

از این طرف و آن طرف صدای توپ، خمپاره و خمسه خمسه هایی که می زدند، کم و بیش به گوش می رسید.

ولی هنوز اخبار چیزی نمی گفت.

 روز های ابتدایی جنگ را خوب به خاطر دارم.

بسیاری از مردم برای حفظ جان شان پابرهنه برای خروج از شهر به دنبال ماشین ها می دویدند.

اما مسجدجامع خرمشهر پایگاه مردمی شده بود که مانده بودند تا با دست خالی و اندک امکانات از شهرشان دفاع کنند.