عصای یحیی

دست مجروحش را روی دسته مبل خاکی گذاشته و سرش را جوری زاویه داده که انگار می خواهد دوربین روی پهپاد را تحقیر کند.

مرد مثل یک رییس وسط قاب میدان داری می کند.

- دست مجروحش را روی دسته مبل خاکی گذاشته و سرش را جوری زاویه داده که انگار می خواهد دوربین روی پهپاد را تحقیر کند.

مرد مثل یک رییس وسط قاب میدان داری می کند.

مدتی خیره می ماند.

دوربین هم انگار ترسیده.

چند ثانیه بعد، دست سالم مرد بالا می رود و چیزی شبیه چوب، عصا یا اسلحه را پرتاب می کند سمت سلاح دشمن.

به گزارش ایسنا، فرهیختگان نوشت: دوربین از بالا دارد ویرانی های شهر را قاب می گیرد.

صحنه، آخرالزمانی است؛ پر از ساختمان های ویران و خالی از انسان.

انگار دست شیطان در کار بوده تا این شهر سابقاً آباد به این حال و روز بیفتد.

دوربین به سمت چپ خیز برمی دارد و از میان آوارها وارد یک واحد مسکونی ویران می شود.

رؤیاهای خاک گرفته ساکنان این خانه را می شود وسط چوب و سنگ و آجرهای آوار شده بر زندگی تماشا کرد.

جایی در عمق تصویر اما چیزی پیداست.

درست ثانیه ای قبل از اینکه چشم بیننده به عمق تصویر برسد، مشتی خاک در فضا پراکنده می شود و از پس آن خاک، شمایل یک انسان پیداست.

مردی چهره پوشیده که تیر نگاهش، دوربین دشمن را زخم می زند.