قرارداد الجزایر 1975؛ اولین تنش ایران و اسراییل

2 بازدید  به گزارش سرویس سیاسی تابناک، اسراییلی ها گمان می‏ کردند که جنگ کُردی بسیار بیش از این به درازا بکشد.

کیسینجر خود از طریق شاه از جزییات قرارداد آگاه شده بود، اما اسراییل کاملاً از این جزییات کنار گذاشته شده بود، تا زمانی که مسئولین ساواک در 18 اسفند 1353 (9 مارس 1975) به اوری لوبرانی، سفیر وقت اسراییل در تهران، درباره این موضوع اطلاع دادند.

  [محمدرضا] شاه با بی خبر گذاشتن و نادیده گرفتنِ آنان و تقلیل تل آویو به شریکِ درجه دو، نمک بر زخمِ رهبران اسراییل پاشیده بود.

تنها یک روز پیش از عقب‏ نشینیِ سربازان ایرانی، مأمورین ساواک در کُردستان عراق افسران اسراییلی را از عقب ‏نشینیِ ناگهانی ایران آگاه ساختند.

تصمیم شاه باعث شد افسران اسراییلی در معرض خطر دستگیری به دست ارتش عراق قرار بگیرند.

افسران اسراییلیِ مستقر در شمال عراق، همچون الیزر سفریر، دیوید کیمچه و زوری ساگی، تنها دو ساعت زمان داشتند که به پیرانشهر، در استان آذربایجان غربی، بگریزند.

سفریر، با به یادآوردنِ آن زمانی که نزدیک بود به محاصره سربازان ارتش عراق درآید، می‏ گوید: در تمام راه بازگشت به تهران، ایران را نفرین می ‏کردم.

بسیار نومید شده بودم .

  با وجود درخواستِ کُردهای عراقی از اسراییلی ‏ ها برای پشتیبانی هوایی از آنان و ارسال کمک از طریق چترهای نجات، ام�