«مست عشق»، سفری به دنیای عرفان و معنویت

رابطه مولانا جلال الدین رومی و شمس تبریزی، یکی از جذاب ترین و پیچیده ترین روابط در تاریخ عرفان اسلامی است.

این 2 شخصیت بزرگ، تأثیر شگرفی بر یکدیگر و بر ادبیات و فرهنگ اسلامی گذاشتند.

- ایسنا/خراسان رضوی رابطه مولانا جلال الدین رومی و شمس تبریزی، یکی از جذاب ترین و پیچیده ترین روابط در تاریخ عرفان اسلامی است.

این 2 شخصیت بزرگ، تأثیر شگرفی بر یکدیگر و بر ادبیات و فرهنگ اسلامی گذاشتند.

در اشعار عرفانی مولانا، به ویژه مثنوی معنوی، می توان نشانه های روشنی از این رابطه عمیق و تأثیرگذار یافت.

طبق آنچه در اشعار مولانا آمده است، شمس تبریزی صرفاً یک دوست یا هم کلام نبوده، بلکه نقش یک راهنمای معنوی را برای مولانا ایفا کرده است.

در عرفان اسلامی، وجود یک مرشد برای طی طریق سلوک و رسیدن به کمال، امری ضروری تلقی می شود.

به نظر می رسد شمس این نقش را برای مولانا ایفا کرده و با دانش و تجربه خود، مولانا را به سوی تحولات روحی عمیق هدایت کرده است.

عشق به شمس، به عنوان محرک اصلی تحول روحی و شکوفایی استعدادهای مولانا شناخته می شود.

پیش از آشنایی با شمس، مولانا شاعری توانا بود، اما پس از این آشنایی، به اوج کمال خود رسید و اشعاری خلق کرد که تا ابد در تاریخ ادبیات ماندگار شد.