مسأله مهم «احساس عدالت»

نقل آن نیست که کسی دولت و شخص رییس جمهوری را نقد نکند و یا حتی با تندترین ادبیات به آنان نپردازد؛ اما این رفتار حتی تخریب معمولی و توام با اندکی خویشتن داری و ملاحظات مرسوم و متعارف در حمله و هجمه هم نیست، - یک تعبیر مهم و کلیدی در مواجهه با رویه های قضایی و تسهیل کننده نتیجه بخشی اعمال قوه قهریه حاکمیتی در نظم و تدبیر امور مملکتی، برداشت، استنباط و تلقی است که فراتر از نحوه رفتار و عملکرد نهاد قضایی از رویه های جاری و ساری، در افواه عمومی شکل گرفته و ذهنیت لایه های مختلف و متکثر جامعه را شاکله می بخشد.

آنچنان است که می گویند: احساس عدالت حتی مهمتر از اصل عدالت و رویه های قضایی جاری و ساری معطوف به آن، حائز اهمیت و شایسته توجه و تدقیق است.

در همین ابتدای گفتار، خاطر نشان کنم که بر خلاف کلیشه های معمول و تفاسیر موسع و تا حدودی اگزجره و سانتیمانتالی از اصل آزادی بیان، معتقد نیستم که افراد مجاز و مختار به ابراز نظرات شاذ و ثقیل نا متعارف و غیر سازنده با سواستفاده از این اصل هستند و نباید پاسخگوی اظهارات نامتعارف و عجیب و غریب خود باشند؛ هر چند که تعیین حدود و ثغور برای آن، آنچنان که حقوق شهروندی را نیز مخدوش نسازد و حقوق بدیهی افراد مختلف جامعه با تفکرات متفاوت را تضمین کند هم کار شاق و سخت و پیچیده ای است.