پای کودکان فلسطین در رکاب دوچرخه محمد

پنج سال بیشتر نداشت اما از دوچرخه تازه نفسش دل کند تا لبخند شادی را بر چهره یک کودک فلسطینی بنشاند و این لبخند بشود دلخوشی کودکانه اش.

- شیراز- پنج سال بیشتر نداشت اما از دوچرخه تازه نفسش دل کند تا لبخند شادی را بر چهره یک کودک فلسطینی بنشاند و این لبخند بشود دلخوشی کودکانه اش.

خبرگزاری مهر ، گروه استان ها - واحد تاریخ شفاهی حسینیه هنر شیراز نقل کرده: ماجرا از یک راهپیمایی شروع شد، راهپیمایی روز قدس که جای خالی اش در روستای فتح آباد شهرستان خفر در استان فارس برای یک جوان دغدغه مند بسیار احساس می شد.

محمدحسین حیدری در مدرسه پسرانه قدس روستای طالقان درس می خواند چون روستای خودشان دبیرستان نداشت، نزدیک روز قدس که می شد با کمک بچه ها روزنامه دیواری و بروشور آماده و بین بچه ها پخش می کرد.

مدیر دبیرستان، آقای رستگار هم خیلی پایه بود، همیشه یادآوری می کرد که برای روز قدس برنامه داشته باشید؛ ولی برای راهپیمایی روز قدس مشکل داشتیم؛ چراکه راهپیمایی در شهرستان خفر بود و چون از حد ترخص رد می شد فتح آبادی ها نمی توانستند در آن شرکت کنند.

محمدحسین حیدری که ساکن روستای فتح آباد بود سال 86 به همراه دوستانش تصمیم گرفت راهپیمایی را در روستای خودش برگزار کند و اینگونه روایت می کند: از چند روز قبلش یک سیستم صوتی سیار پیدا کردیم.