سینما نمی روم! / نقطه عطف ندارم؛ مگر زخم کاری/ ابتذالی اگر هست، بحث تقاضاست

بزرگترین دستاورد یا نقطه عطف شما در حرفه تان چه بوده است؟ من نقطه عطف خاصی نداشته ام وگرنه سوپر استار می شدم.

من از سال 1349 وارد عرصه نمایش شدم با تئاتر شروع کردم و آن موقع که من شروع کردم، دوره بهروز وثوقی، فردین و منوچهر وثوق و.

بود.

اصلا ما راهی برای ورود به سینما نداشتیم، حتی آقای جمشید آریا هم جایی در سینما نداشت.

باید سیاهی لشگر بازی می کرد.

من برای خودم نقطه عطفی در زندگی ام نمی بینم چون ریگ ته جوبم، یعنی از همان اولش هم به اصطلاح نقش دو و سه و مکمل بازی می کردم و هنوزم که هنوز است در این سن و سال دارم همان به اصطلاح نقش 2 و 3 مکمل بازی می کنم.

هنوز آن اتفاقی که مثلاً فرض کنید برای ایکس و ایگرگ افتاده، برای من نیفتاده است.

سینمای ما در واقع خاصیتش این است که چون عمدتا صنعت است، پول در درجه اول اهمیت قرار دارد و باید پول برگردد.

من در تئاتر نقش دندون طلا را بازی می کردم که آقای فرید سجادی حسینی در ورسیون دومش(سری دوم)  کارگردان بود که البته سر کارگردانی هم آقای داوود میرباقری بود اما وقتی کار به اصطلاح به نمایش خانگی رسید، نقش دندون طلا را آقای فخیم زاده بازی کرد.

دلیلش معلوم بود و من هیچ وقت سوال نکردم چرا من نه؟ من که در تئاتر بد بازی نکردم و چرا نقش من را  به آقای فخیم زاده دادید و نقش پاسبان را به من دادید، من می دانم چرا.