لباس های محلی که مد و لباس ایران را مدیونِ خود کردند

لباس های محلی رسالت انتقال فرهنگ و آداب و رسوم نسل های گذشته به روزگار فعلی را به دوش می کشند.

ی - جوقه نوعی کت و قسمتی از لباس مردان سیستانی است که به علت هزینه بالایی که برای تهیه و دوخت آن صورت می گیرد معمولا مربوط به ثروتمندان قوم است.

این کت امروزه مشابه ژاکت هایی است که مردان می پوشند و از پشم رنگ شده بافته می شود.

  قبا نیز تن پوش مردانه بلند است که در زمستان می پوشیدند.

یقه این لباس گرد و بدون برگردان است، معمولاً لبه بلندی داشته و با سنجاق تزیینی باز و بسته می شود.

سیستانی ها قسمت سینه و سر آستین قبا را برای تزیین و زیبایی بیشتر یراق دوزی می کردند.

  در گذشته استفاده از کلاه در پوشش سیستانی ها امری مرسوم بود که حتی در میان کودکان نیز رواج داشت.

گذاشتن کلاه بر سر وابسته به فصل خاصی نبود.

مردان در خانه کلاهی به نام عرقچین از جنس پارچه نخی بر سر می گذاشتند.

اما در بیرون از خانه برای پوشش سر خود از سربندی به نام لنگته استفاده می کردند.

این سربند مشابه عمامه است، اما به شکل عمامه روحانیون آن را بر سر نمی پیچند بلکه یک سرِ آن را لای سربند و سرِ دیگر آن را رها می کنند.

  پیراهن چل تریز بخش دیگری از پوشاک مردان سیستانی است؛ یک پیراهن گشاد و پُرچین که اندازه قدِ آن تا میان ساق پا می رسد.