«کرچال» هم آواز زن مازنی

در استان مازندران (کر) به معنی کسانی که با دست پارچه می بافتند «کار باف» می گفتند که اکثرا به پارچه های پشمی مثل چوغا گفته می شد و (چال) به همان چاله ای که زیر دستگاه چوبی قرار داشت تا پای بافنده جهت بالا و پایین کردن وردها به وسیله پدال ورد .

- ایسنا/مازندران در استان مازندران (کر) به معنی کسانی که با دست پارچه می بافتند کار باف می گفتند که اکثرا به پارچه های پشمی مثل چوغا گفته می شد و (چال) به همان چاله ای که زیر دستگاه چوبی قرار داشت تا پای بافنده جهت بالا و پایین کردن وردها به وسیله پدال ورد استفاده می شد تا بافنده بتواند راحت تر کار کند که مخفف کار و چال به مرور زمان به کرچال نام گرفت این هنر ویژه زنان مازندرانی است.

محصول کرچال شامل ابریشم بافی، جاجیم، حوله، گلیچ، کلیچه، دستمال، گلیم بافی، خورجین، نمدمالی، شِره، شرف یا شال گردن و چوخا است که سابقه دیرینه در این استان دارد.

کرچال یا جاجیم بافی یک صنعت دست است که در آن از طریق بافتن الیاف پنبه یا پشم توسط دستان بافندگان، فرش ها یا پتوهای سنتی تولید می شود، این صنایع دستی در برخی از مناطق مازندران تاریخی دیرینه دارد، جاجیم ها عمدتاً با رنگ های طبیعی و الگوهای سنتی تزیین می شوند و برای پوشش کف خانه ها، زمین های نشیمن، تزیینات دیواری و قالیچه های تزیینی استفاده می شوند، هرچند