ادبیات بوووووووووقی!

این روزها چقدر دلمان برای پرویزخان دهداری تنگ می شود.

معلم اخلاق فوتبال ایران که گویا وقتی رفت، اخلاق را هم با خودش برد تا همه با خیال راحت و بدون مزاحم هرچه دل شان می خواهد بگویند.

- این روزها چقدر دلمان برای پرویزخان دهداری تنگ می شود.

معلم اخلاق فوتبال ایران که گویا وقتی رفت، اخلاق را هم با خودش برد تا همه با خیال راحت و بدون مزاحم هرچه دل شان می خواهد بگویند.

  به گزارش ایسنا، فریدون حسن در یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: این روزها برای شنیدن حرف های جماعت فوتبالی باید مرتب بوق زد، چون هیچ چیز سر جای خودش نیست! فوتبال ایران را می گویم، هیچ چیز در فوتبال ایران سر جای خودش نیست که اگر بود اوضاع این رشته فاسد به اینجا کشیده نمی شد.

این روزها در فوتبال ایران و باشگاه های مثلاً فرهنگی ورزشی آن با عده ای طرف هستیم که با ادبیات سخیف هرچه دل شان بخواهد می گویند و جالب اینجاست که هرچه کلمات شان زننده تر و وقاحت شان بیشتر باشد ارج و قرب شان هم بیشتر می شود.

باید تأسف خورد که این جماعت جایی هستند که نباید باشند.

مثلاً مدیرعامل هستند، اما دهان شان را باز می کنند و هرچه به ذهنشان می رسد، می گویند.

مثلاً سرمربی هستند، اما حرف هایی می زنند که لات های چاله میدان هم وقتی می خواهند بگویند اطراف شان را نگاه می کنند تا نکند زن و بچه مردم آن نزدیک