پس رفت سطح آب دریای خزر و لزوم دیپلماسی فعال تر ایران

پس رفت سطح آب دریای خزر اتفاقی است که نه تنها برای ایران بلکه برای سایر کشورهای حاشیه این پهنه آبی از اهمیت زیادی برخوردار است و در حال چاره اندیشی برای آن هستند.

- در این شرایط ایران چه نفشی می تواند داشته باشد؟ به گزارش ایسنا دریای خزر پهنه ای آبی است که از جنوب به ایران، از شمال به روسیه، از غرب به روسیه و جمهوری آذربایجان و از شرق به جمهوری های ترکمنستان و قزاقستان محدود می شود.

دریای خزر در گذشته بخشی از دریای تتیس بود که اقیانوس آرام را به اقیانوس اطلس متصل می کرد.

این دریا بزرگ ترین پهنه آبی محصور در خشکی و وسعت آن 600 هزار و 384 کیلومتر مربع است که طول سواحل آن به 7000 کیلومتر می رسد.

خزر پس از خلیج فارس و سیبری، به لحاظ ذخایر نفت و گاز موجود در ساحل و زیربستر در مقام سوم قرار دارد و همین مسئله ارزش آن را چندین برابر می کند.

بررسی ها نشان می دهد از دهه 50 شمسی تا اواخر سال 1402 سطح آب دریای خزر دوره نوسانی داشته است.

با مقایسه آن با عوامل طبیعی می بینیم تغییرات اقلیمی عامل مهمی در پس رفت آب دریای خزر بوده است.

کمترین سطح آب دریای خزر حدود سال 56 شمسی ثبت شد و تقریبا 30- متر بود.

سطح آب این پهنه آبی از سال 57 افزایش یافت و بیشترین میزان آن دهه 70 ثبت شد.