نامه های دخترانه_زنانه_شاعرانه برای سخت گیریهای پدرانه؛ نمی دانم این فاصله ها را چگونه پر کنم؟

سرویس فرهنگی؛ تابناک_ گاهی پای درددل دخترها که می نشینیم، تازه یادمان می افتد که چقدر جای پدر در زندگی خالی است.

حتی اگر پدر باشد، حرف بزند، نصحیت کند، و سفره خانه را همیشه رنگارنگ از خوراکی های مختلف کند.

این درددل ها فقط برای طبقه خاصی از دخترها نیست.

حتی فروغ فرخزاد هم چنین غمی را چشیده و بالاخره در سفری که به مونیخ داشته، از راه دور با پدرش از طریق نامه ها و کلمه ها ذره ای از احساسات واقعی اش را گفته است.

حرف های فروغ را بازخوانی کنیم نه فقط برای آنکه شاعر مهم دوران معاصرمان را بیشتر بشناسیم.

برای آنکه جنس حرف های دخترانه را بهتر بفهمیم و حتی تلنگری به خودمان بزنیم که نکند خواهرم یا دخترم یا همسرم و زنی در اطرافمان همین دردها را چشیده و مجالی برای گفتنش نداشته.

  درددل با پدر فروغ در چهارشنبه 2 ژانویه، از همان ابتدای نامه از پدرش عذرخواهی می کند که کمی دیر نامه نوشته اما خیلی زود سر صحبت را باز می کند: من همیشه دلم می خواسته برای شما نامه بنویسم و درددل کنم اما هر وقت پیش خودم تصمیم گرفته ام که نامه بنویسم بلافاصله از خودم پرسیده ام که چه بنویسم و این فاصله ای را که بین من و شما به وجود آمده با چه چیز می توانم پرکنم؟ من دوست نداشتم بنویسم: حالم خوبست و سلامت هستم و شما چطورید و چه کار می کنید؟ دلم می خواست همه زندگی ام را، همه