نام این بیماری ها، بد و بیراه در ادبیات تهرانی ها شد

قبل از وارد شدن برخی واژه ها به دایره المعارف پزشکی در ایران، اصطلاحات جالب و در عین حال عجیبی وجود داشت که در دیالوگ های بین بیماران و طبیبان تهرانی رد و بدل می شد.

- تا دوره قاجار که هنوز پای پزشکان اروپایی به خصوص پزشکان فرانسوی به ایران باز نشده بود، اطبای تهرانی دایره لغات وسیعی نداشتند و اصطلاحاتی که به کار می بردند تلفیقی از لغات فارسی و فرنگی بود.

به گزارش همشهری آنلاین، نصرالله حدادی، تهران پژوه، انتخاب لقب برای پزشکان معروف تهرانی را نخستین نشانه های ورود اصطلاحات جدید به دایره المعارف پزشکی در پایتخت می داند و می گوید: بسیاری از پزشکان تهرانی تا دوره قاجار لقب هایی مثل احیاء السلطنه، مشیرالحکما، معتضدالحکما، معتمدالسلطان، نظام الحکما، نصیرالاطبا و .

داشتند که البته بی دلیل هم نبود.

آن ها بر این باور بودند که با این القاب به عنوان پزشک به مردم معرفی می شوند و در عین حال مورد احترام عموم هم قرار می گیرند.

در تهران قدیم، تخصص های پزشکی هم با اصطلاحاتی عجین بود که بسیاری از آن ها ریشه فارسی داشت و برخی از آن ها برگرفته از ادبیات پزشکان فرانسوی مقیم تهران بود.

حدادی در این باره می گوید: اصطلاحات پزشکی در تهران قدیم را باید به دو بخش تقسیم کنیم.