ساحل خان

از دیرباز، انسان ها و اسب ها همواره در کنار هم زندگی کرده اند و با وجود نبود ارتباط زبانی، پیوند حسی عمیقی بین آن ها شکل گرفته است.

زیبایی و احساسات عمیق اسب ها می تواند هر کسی را تحت تأثیر قرار دهد.

این داستان درباره اسبی به نام ساحل خان است و صاحبش یک پسر سیزده ساله به نام امیر حافظ است که او را نجات داد.

روزی امیر حافظ متوجه زخم هایی روی بدن ساحل خان شد که ناشی از کار سختی بود که به او تحمیل شده بود.

از آن روز به بعد تصمیم گرفت تا به صورت داوطلبانه از این اسب مراقبت کند و او را نزد خود ببرد.

وقتی از امیر حافظ پرسیدند که چرا این نام را برای اسبش انتخاب کرده است، او پاسخ داد: نامش را ساحل خان گذاشتم، زیرا قلب این اسب مانند دریا بزرگ و بی کران است.