افزایش سن طلاق در ایران

محمدجواد محمودی با استناد به آمارهای طلاق طی سال 1345 تا 1402، اظهار کرد: یکی از متداول ترین شاخص ها برای مطالعه سطح و روند رویدادهای ازدواج و طلاق در ایران که اغلب توسط کاربران عمومی و حتی در متون تخصصی به کار می رود، نسبت ازدواج به طلاق است.

این نسبت حاصل تقسیم تعداد ازدواج های یک سال بر تعداد طلاق ها در همان سال است که تعداد ازدواج های واقع شده به ازای هر طلاق واقع شده در آن سال را نشان می دهد.

این نسبت تحت شرایطی به عنوان نشان گر وضعیت استحکام زندگی زناشویی معرفی شده است.

این درحالیست که در واقع، این معیار، در شرایطی که روند ازدواج، نزولی شده باشد، (به خصوص به عنوان مخرج کسر نسبت طلاق به ازدواج ) و روند طلاق صعودی شده باشد، نشان دهنده آن چه در جامعه به عنوان وضعیت استحکام زندگی زناشویی انتظار می رود نیست، چرا که دو جامعه یا جمعیت متفاوت را مقایسه می کند و روند تغییرات حاصله از این نسبت، گمراه کننده خواهد بود.

وی ادامه داد: ازدواج، رخدادی مربوط به بخشی از جامعه با ساختار سنی و ویژگی های قاعدتاً متفاوت از بخشی است که در معرض رویداد طلاق هستند.

برای افرادی که هرگز ازدواج نکرده اند و همچنین افرادی که حداقل یکبار ازدواج کرده اند، اما در زمان بررسی در وضعیت بی همسر قرار دارند، می توان امکان ازدواج متصور شد؛ این در حالیست که فقط ب�