اینجا کویت است و کویت نیست!

انگار خیلی چیزها در داخل این مرز متفاوت است؛ استانداردهای متفاوت با دنیای بیرون آنقدر پررنگ و درشت است که شاید نیاز به لیست کردن نباشد.

فقط به همین مورد اخیر و داستان میزبانی های مسابقات فوتبال که نگاهی بیندازیم، تفاوت آشکارا به چشم می خورد.

بگذریم از VAR متفاوت، قوانین متفاوت، اجرای متفاوت قانون و البته مهم تر از همه، واکنش های متفاوت.

خبر می آید که تمام اعضای فدراسیون فوتبال کویت به دلیل مشکلاتی که در دیدار کویت و عراق برای هواداران به وجود آمد و چند نفری گرمازده شدند، استعفای دسته جمعی داده اند.

به صورت همزمان در دیدار ایران و قرقیزستان لیدرهای سازماندهی شده از سوی فدراسیون فوتبال به هوادارانی که منتقد بازی تیم ملی بودند، یورش می برند و آنها را زیر مشت و لگد می گیرند، اما هیچکس حتی عذرخواهی هم نمی کند؛ جالب اینکه مهدی طارمی واکنش هواداران به کتک خوردن شان را هم محکوم کرده و با وجود روشن شدن ماجرا، عذرخواهی هم نمی کند.

اتفاقی به مراتب تلخ تر و بدتر از دیدار کویت و عراق در فروردین 1401 و پیش از دیدار ایران و لبنان در مشهد رخ داد.

هواداران زن با بلیت نتوانستند وارد ورزشگاه شوند و پشت درها ماندند و عده ای برای متراکم کردن آنها از گاز اشک آور و اسپری فلفل استفاده کردند.