نگاهی به زندگی حضرت سکینه (س)

سُکَینه لقب یکی از دختران امام حسین(ع) است که در واقعه کربلا حضور داشت و همراه با قافله اسیران به شام رفت.

برخی همسر او را عبدالله بن حسن(ع) می دانند که در کربلا شهید شد.

- ایسنا/اصفهان سُکَینه لقب یکی از دختران امام حسین(ع) است که در واقعه کربلا حضور داشت و همراه با قافله اسیران به شام رفت.

برخی همسر او را عبدالله بن حسن(ع) می دانند که در کربلا شهید شد.

نام حضرت سکینه (س) در منابع تاریخی، امنیه و آمنه ذکر شده و لقبش سُکَینه به معنی وقار و سکون است.

پدرش امام حسین (ع) و مادرش رباب دختر امری القیس و مادر عبدالله رضیع (علی اصغر) است.

زمان دقیق ولادت او معلوم نیست و احتمالاً تولدش سال 47 یا 51 قمری بوده است.

اما از شواهد تاریخی می توان دریافت که در زمان واقعه کربلا بانویی رشیده و بین 10 تا 13 سال سن داشته؛ از جمله اینکه او را کوچک تر از خواهرش فاطمه دانسته اند و اینکه امام حسین(ع) هنگام وداع از حرم او را خیره النسوان (بهترین بانوان) خواند؛ و اینکه پیش از سفر به کربلا، حسن مثنی یکی از دختران امام حسین را خواستگاری کرد، امام او را در انتخاب بین سکینه و فاطمه مخیر کرد.

درباره همسر یا همسران او اختلاف است.