نیچه و مولانا: دو ذهن بزرگ، یک سوال بزرگ: انسان کیست؟

این دو ویژگی کرامت انسانی یعنی این که وضعیت کنونی یک فرد حالت مطلوبی نیست و کرامت بسیار ارجمند یک فرد به هر فردی بستگی دارد و باید به فعلیت برسد نیچه را به سوی نقد عقل گرایی و اومانیسم مدرن ترغیب می کند.

- به همین ترتیب، مولانا به نقد عقل گرایی و درک سطحی از دین پرداخت.

اومانیسم مدرن مبتنی بر طبیعت پایدار انسانیت است که افراد را به عنوان حیوانات منطقی محدود تعریف می کند و آنان را به سطح بسیار پایینی از اشتراک تقلیل می دهد.

 نیچه و مولانا به دو زمان و مکان متفاوت تعلق دارند: یکی فیلسوف آلمانی پست مدرن (1900-1844) و دیگری صوفی قرون وسطایی ایرانی (1207-1273).

در این مقاله به اشتراکات اندیشه نیچه و مولانا اشاره خواهد شد.

پیشینه به گزارش فرارو، نیچه را در بستر تاریخ فلسفه غرب و مولانا را در بستر عرفان اسلامی می توان درک کرد.

نیچه به خاطر اعلام تکان دهنده اش یعنی جمله خدا مرده است و مولانا به خاطر دعوت حیاتی اش برای وقف کامل خود به خداوند شهرت دارد.

با این وجود، هر دوی آنان شخصیت هایی برجسته ای بودند و برای فرهنگ دیگر جذاب هستند.

آن دو با تمرکز بر مطالبات وجودی بشریت کم و بیش از محدوده تاریخی و جغرافیایی خود فراتر رفته بودند.