برای مردی که می خواست «ایران را از یاد نبریم»!

محمدعلی اسلامی ندوشن می گفت «حتی یک لحظه خود را از مسائل ایران و مسائل روز منفک نکرده ام.

» و معتقد بود: «رسالتِ ایران به پایان نرسیده است و شکوه و خرّمیِ او به او بازخواهد گشت.

- محمدعلی اسلامی ندوشن می گفت حتی یک لحظه خود را از مسائل ایران و مسائل روز منفک نکرده ام.

و معتقد بود: رسالتِ ایران به پایان نرسیده است و شکوه و خرّمیِ او به او بازخواهد گشت.

به گزارش ایسنا، در روزگاری که گویی ایران در ابری از فراموشی پیچیده شده است، اگر کار دیگری از دست ما برنیاید، لااقل خوب است بکوشیم تا فکر او و غم او را در دل خود زنده نگاهداریم و اعتقاد به زایندگی دوران را در سینه نپژمرانیم.

ما از این حیث چون بیماران تریاک خورده ای هستیم که به هر افسونی است باید بیدار نگاهشان داشت؛ زیرا، اگر چشم برهم نهند، بیم آن است که دیگر آن رانگشایند.

فراموش نکردن ایران، توصیه مردی است که 3 شهریور 1303 در ندوشن یزد زاده شد.

او که چند سال پیش برای دیدار با فرزندانش به کانادا رفت و بعد به خاطر عوارض کهولت سن و کرونا آن جا ماندگار شد، پنجم اردیبهشت سال 1401 چشم از دنیا فروبست و خانواده پیکرش را همان جا به امانت به خاک سپردند تا در فرصت مناسب، طبق وصیت خودش به ایران برگردد و در نیشابور در جوار آرامگاه عطار و خیام آرام گیرد؛ هرچند زادگاهش یزد بود و از ندوشن برخاسته بود.