چند نکته درباره پایان جنگ و قطعنامه 598

استراتژی ایران پس از فتح خرمشهر، تهاجمی و با هدف دستیابی به یک منطقه با اهمیت برای پایان دادن به جنگ بود.

عملیات رمضان در چهارچوب همین استراتژی انجام شد ولی به نتیجه نرسید و موقعیت برتر ایران تحت تأثیر تحولات جدید و راهبرد عراق و حامیانش برای مهار پیروزی های ایران قرار گرفت.

- به گزارش ایسنا، محمد درودیان از پژوهشگران حوزه دفاع مقدس در یادداشتی درباره پایان جنگ تحمیلی و قطعنامه 598 می نویسد: پرسش از پایان جنگ در واقع به علت آن معطوف نیست؛ زیرا هر جنگی در نهایت به پایان می رسد.

این پرسش از ملاحظات دیگری ازجمله نحوه پایان جنگ و مقایسه آن با وضع دیگری که می توانست جنگ در بستر آن به پایان برسد متأثر است.

این گونه استدلال می شود که اگر قرار بود جنگ با راه حل سیاسی پایان پذیرد، چرا این اقدام پیش ازاین به ویژه پس از فتح خرمشهر انجام نشد؟ همچنین تغییر موقعیت نظامی ایران در ماه های پایانی جنگ و پذیرش قطعنامه 598 یک سال پس از تصویب آن این سؤال را مطرح کرد که چرا قطعنامه 598 هم زمان با تصویب آن در تیرماه 1366 پذیرفته نشد؟ چنان که ملاحظه می شود پرسش سوم بر دو مسئله متمرکز است: نخست، وضعیت نظامی ماه های پایانی جنگ و ابهامی که نسبت به آن وجود دارد و دیگری روش پایان بخشیدن به جنگ با راه حل سیاسی و پذیرش قطعنامه 598.