30 مـرداد، روز بـزرگـداشـت عـلامـه محمد باقر مـجـلـسـی

علامه محمدباقر مجلسی، در ماه مبارک رمضان سال 1037 هجری قمری در دارالسلطنه شهر اصفهان دیده به جهان گشود.

پدرش از شاگردان شیخ بهایی در علوم اسلامی از بزرگان روزگار خود به شمار می رفت و مادرش دختر صدرالدین محمد عاشوری بود.

پدر بزرگ علامه، ملا مقصود، از دانشمندان با تقوا و از مروجین مذهب تشیع بود و به خاطر کلام زیبا و اشعار دلنشین در محافل و مجالس به مجلسی لقب گرفت.

علامه مجلسی نزد استادانی همچون شیخ حرعاملی، ملامحسن استرآبادی، ملامحسن فیض کاشانی، ملامحمدصالح مازندرانی (شوهر خواهر علامه)، ملاحسنعلی شوشتری، ملاعبدالله شوشتری، میرزارفیع الدین طباطبایی نایینی، شیخ عبدالله بن شیخ جابر عاملی، سید میرزای جزائری، امیرمحمد مومن استرآبادی، شیخ حرعاملی و .

کسب فیض کرد و در چهارده سالگی از ملاصدرا اجازه روایت گرفت.

علامه مجلسی بیش از یکصد کتاب به زبان فارسی و عربی نوشت.

اولین تألیف علامه را کتاب الأوزان و المقادیر یا میزان المقادیر دانسته‏اند که در سال 1093 تألیف شده است.

آخرین تألیف او هم کتاب حق الیقین به سال 1109 هجری، یعنی یک سال قبل از وفاتش است.

از جمله کتاب های مهم او می توان به بحارالأنوار در 110 جلد، مرآه العقول، شرح کافی ثقه الاسلام کلینی در 26 جلد، ملاذ الأخیار، شرح تهذیب شیخ طوسی در 16 جلد، الفرائد الطریفه، شرح صحیفه سجادیه، ش�