سید حسین فاطمی؛ عبرتی که الگو شد

دکتر فاطمی را با تن تبدار به جوخه اعدام سپردند تا هم کینه شخصی پهلوی تشفی یابد و هم زخم کهنه بریتانیای مغرور که می خواست آنکه جسارت کرده و سفارتش را لانه فساد نامیده و تعطیل کرده به جزا برسد تا عبرت همگان شود؛ - اما از یادها نرفت.

عصر ایران؛ احسان اقبال سعید - موسم مرداد که می رسد بوی کودتا و نوای بازخوانی تاریخی این ورم چرکین ملی باز داغ تر از تابش کشنده آفتاب است.

انگار حکایت مرداد شصت و هفت سال قبل هیچ گاه بایگانی و موزه نشین نمی شود.

کودتای اول زاهدی و شرکا در بیست و پنج مرداد ماه به گل نشست و دو روز میان تردید و توطئه به دویست سال کشنده و کند بر آنان که دل در گرو ملک و ملت داشتند گذشت.

در این دو روز میان ناکامی و کاموری اهل کودتا در جبهه دولت آن که بیشتر و در چشم تر می نمود نه شخص نخست وزیر که وزیر خارجه جوانش دکتر حسین فاطمی بود.

او دو سرمقاله پرشور در جریده اش باختر امروز نگاشت و طنین سخنانش در نکوهش خاندان پهلوی و درخواست برکندن اساس سلطنت از این سرزمین شاید هنور میان جرزهای فرتوت میدان بهارستان به خون جگر نگاشته شده باشد.

امروز شاید برای بسیاری نوباوگان نام دکتر فاطمی به یک میدان و نیز ساختمانی در مجموعه وزارت خارجه در میدان مشق خلاصه شود.