داستان غم انگیز نخستین خودکار ایرانی

حتی من که کارم نوشتن است، چند سالی است با آمدن صفحه کلیدها، خودکار از دستم افتاده، نوشتن واقعی روی کاغذ را فراموش کرده ام و توی دست و بال و لای انگشتانم که دائم توی سر دکمه های صفحه کلید می کوبند، - خودکار پیدا نمی شود! با این همه، نوستالژی خودکار بیک هنوز همراهم است و فکر می کنم خیلی ها از هم نسلان، نسل قبلی ها و نسل بعدی ها هم از خودکار بیک هزارجور خاطره دارند.

به گزارش ایسنا، قدس نوشت: خودکار بیک اگرچه نام و اصالتش ایرانی نیست، اما پس از 60 سال تولید در ایران، رفاقت و همراهی با میرزابنویس ها، کارمندان، دانش آموزان، دانشجویان و.

برای خیلی از ما ایرانی ها، تقریباً مثل پیکان و خاطراتش می ماند! پدر نوشت افزار ایرانی برخلاف خودنویس های لاکچری و خودکارهای باکلاس امروزی و دیروزی که معلوم نیست توی دلشان چه رازهایی را پنهان کرده اند، بیک های ایرانی از 60سال پیش تا امروز هنوز شفافیتشان را حفظ کرده اند و با همان نگاه اول متوجه می شوید این لوله پلاستیکی باریک، با لوله باریک تر داخل شکمش که از جوهر پُر شده، چیز چندانی برای مخفی کردن ندارد و با اولین اشاره و حرکت دست شما حاضر است حرف های توی دلش را بریزد روی کاغذ.

اما فکر نکنید با وجود این شفافیت و صراحت شصت ساله، حرف های ناگفته دیگری درباره خودکار بیک وجود ندارد.