نامه ای درباره یک جنایت جنگی علیه مردم ایران

تابستان 1367 این آخرین باری بود که عراق از سلاح های ممنوعه کشتار جمعی استفاده می کرد اما آثار جنایات شیمیایی حکومت بعث عراق به رغم پایان حملات، - سالیان درازی است که دامن گیر قربانیان و فرزندان آن ها (به دلیل آثار مخرب مواد شیمیایی بر ژنتیک) و محیط زیست شده است، چنان که هر روز شاهد زندگی دشوار و بعضا شهادت مصدومان و تخریب محیط زیست هستیم یا خبرهایی آن به گوش مان می رسد.

سردار محمدباقر نیکخواه بهرامی که در دوران دفاع مقدس به مدت چند سال مسئول تبلیغات جبهه و جنگ قرارگاه کربلا و از سال 64 به بعد نیز فرمانده جنگ های نوین قرارگاه خاتم الانبیا(ص) بوده است در گفت وگو با ایسنا با اشاره به آخرین حمله شیمیایی عراق به مناطق غیرنظامی ایران می گوید: از ساعت 3:45 بامداد 11 مرداد 1367 هواپیماها و بالگردهای ارتش عراق با بمب های حامل عوامل شیمیایی اعصاب، خردل و سیانور روستای بزرگ شیخ عثمان از توابع شهر اشنویه (آذربایجان غربی) را هدف حملات وحشیانه خود قرار دادند که به دلیل غافلگیری مردم در شب و همچنین ادامه حملات در روز بعد، روستاییان متحمل ضایعات فراوانی شدند.

در این فاجعه و جنایت جنگی 51 تن شهید و 2800 تن مصدوم شدند که بیشتر قربانیان کودکان، زنان و سالخوردگان بودند.