کودک سیبیلوی ایل قاجار

شاید میان دو امضای سرنوشت ساز او و پدرش شباهت های زیادی وجود داشته باشد اما این امضاها، تفاوت بسیار مهمی هم با یکدیگر دارند.

پدر– ناصرالدین شاه – در اوج مستی، - بی خبری و شهوت پرستی، امضای مرگ را پای کاغذی که به دستش داده بودند زد تا حکم به پایان زندگی مردی چون امیرکبیر بدهد و مظفرالدین شاه هم در اوج پیری و ناتوانی، پای کاغذی را که جلویش گذاشته بودند، امضا زد تا دانسته و نادانسته حکم به مرگ استبداد داده باشد.

به گزارش ایسنا، قدس نوشت: امضای روز 13مرداد 1285 و حکمی که روز بعد صادر شد در اصل فرمان مشروطه نبود.

مظفرالدین شاه با درخواست متحصنان مشروطه خواه مبنی بر مشارکت دادن مردم در حکومت موافقت کرده، فرمان تشکیل مجلس شورای ملی را صادر کرده بود.

یعنی حکمی که مقدمات برقراری مشروطه را فراهم کرد.

ولیعهد زردنبو! فقط سیبیلی که بناگوش را پشت سر گذاشته و گاهی، جایی نزدیک شانه هایش بین زمین و آسمان معلق می ماند، او را میان شاهان قاجار و سلسله های دیگر رکورددار نمی کند.

مظفرالدین میرزا به جز این ها از نظر مدت ولایتعهدی و انتظار برای نشستن روی تخت شاهی هم برای خودش صاحب رکورد است، چون به عنوان ولیعهد چهل و چند سال صبر می کند تا نوبت به پادشاهی اش برسد.