13 سال شریک دردهای یک جانباز بودم

ما خودمان یک خانواده انقلابی داشتیم.

پدرم هشت سال در دفاع مقدس حضور داشت و جانباز اعصاب، روان و شیمیایی است.

گلوله به کتف پدرم خورد، ترکش به گوشش اصابت کرد و شنوایی اش را از دست داد، - الان سمعک می گذارد.

آن زمان با آنکه کودک بودم، یادم است پدرم هر موقع از جبهه می آمد، مجروح بود.

همه بدنش ترکش داشت.

به گزارش ایسنا، متن پیش رو گفت وگوی روزنامه جوان با همسر جانباز شهید عبدالعلی بنیانی اولین جانباز قطع نخاع شیراز است که در ادامه می توانید بخوانید: شهید عبدالعلی بنیانی سال 1343 در شیراز متولد شد.

وقتی انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، نوجوانی 14 ساله بود، اما از همان زمان در میادین نبرد حضور یافت و با تشکیل سپاه پاسداران به عضویت این نهاد انقلابی درآمد و در چند عملیات دفاع مقدس شرکت کرد.

منافقین که از فعالیت های عبدالعلی عصبانی بودند، درصدد ترورش برآمدند و نهایتاً در اول بهمن 1359 وقتی مشغول پاسداری از شهرش بود با گلوله گروهک تروریستی منافقین قطع نخاع شد.

در لحظه مجروحیت عبدالعلی، آیت الله شهید عبدالحسین دستغیب (سومین شهید محراب) اولین کسی بود که بر پیکر نیمه جان عبدالعلی حاضر شد.

در آن مقطع قسمت نبود او به شهادت برسد.

ماند تا 37 سال درد و رنج جانبازی 70 درصد را تحمل کند و نهایتاً در شانزدهم مهر 1396 به شهادت برسد و به دوستان شهیدش بپیوندد.