مردی که دنبال محبوبیت در آسمان بود نه روی زمین

وقتی جاگیر می شد، دست هایش را بلند می کرد و چشم هایش را می بست و بعد تنها لبانش تکان می خوردند.

بعد از چند دقیقه ای که مناجات می کرد، با سرانگشت، - وقتی جاگیر می شد، دست هایش را بلند می کرد و چشم هایش را می بست و بعد تنها لبانش تکان می خوردند.

بعد از چند دقیقه ای که مناجات می کرد، با سرانگشت، خیسی چشم هایش را می گرفت، کتاب مناجات های سرمه ای حرم را بازو ایستاده شروع به خواندن می کرد.

به گزارش ایسنا، در چهلمین روز از شهادت رییس جمهور دلسوز و مردمی، سید مجتبی مومنی روزنامه نگار و فعال فرهنگی یادداشتی در این خصوص نوشته که در ادامه می خوانیم: نوشتن از آدم هایی که در قید حیات نیستند و ترحم بیش از اندازه پس از مرگ یا شهادت آنها، همیشه یکی از گزینه های کم نوشتنم از این دست آدم ها بوده است الا به چند دلیل.

ممکن است خاطره مشترکی با آنها داشته باشم و دلم برایشان تنگ شده باشد یا بعد از رفتنشان حس و حالم نسبت آنها فرق کند که این تفاوت از ترحم ناشی نشده باشد و.

.

اما در مورد شهید آیت الله سیدابراهیم رییسی دلیلم مورد دوم بود.

در زمان حیاتش چندباری از نزدیک دیده بودمش.

همه آن چندبار هم در یک سفر مشهد، صبح ها قبل از نماز صبح در حرم حضرت رضا(ع).