روزی که عراق به خاطر «قطعنامه 598» خوشحال شد

پس از صدور قطعنامه، عراق آن را پذیرفت و از شورای امنیت تشکر کرد، ولی وزارت امور خارجه ایران طی بیانیه ای در 30 تیر 1366، ضمن ناعادلانه خواندن قطعنامه به تناقض بندهای آن و خودداری از معرفی آغازگر جنگ اشاره کرد.

- پس از صدور قطعنامه، عراق آن را پذیرفت و از شورای امنیت تشکر کرد، ولی وزارت امور خارجه ایران طی بیانیه ای در 30 تیر 1366، ضمن ناعادلانه خواندن قطعنامه به تناقض بندهای آن و خودداری از معرفی آغازگر جنگ اشاره کرد.

باوجوداین، ایران این قطعنامه را بهترین نوع قطعنامه های سازمان ملل از ابتدای جنگ تحمیلی تا آن زمان می دانست.

بیشتر بندهای این قطعنامه به نوعی خواسته های (تعدیل شده) ایران برای پایان دادن به جنگ بود.

به گزارش ایسنا، از زمانی که عراق جنگ با ایران را آغاز کرد، جمهوری اسلامی ایران به دنبال دفع تجاوز و پایان جنگ بود.

عراق هم در پی تحمیل آتش بس به ایران و خاتمه دادن به جنگ با حفظ بخشی از سرزمین های ایران بود.

پس از فتح خرمشهر، موضوع پایان دادن به جنگ برای هردو کشور جدی تر شد.

عراق سعی کرد با اعلام آتش بس، ایران را وادار کند تا به خواسته هایش تن دهد و معاهده 1975 را بی اعتبار بشمرد.

همچنین با مذاکره، پیمان مرزی جدیدی با ایران منعقد کند.