خوانشی فقهی از واقعه ای ترجمه ناپذیر

کل فرایند حرکت امام از مدینه و بیعت نکردن با والی یزید تا مکه و حج ناتمام و تا کربلا و جهاد، همه ساختاری فقهی و حکمی دارند و امام درست بر همین قاعده است که مواجهه با لشکر کوفه و رفتار سازمانی سپاهش را سامان می دهد به گونه ای که هیچ واجبی بر زمین نماند.

- به گزارش ایسنا، واقعه عظیم و سترگ عاشورا را از هر زاویه ای که بنگری، کلمه وکلماتت قفل می شوند از ترجمه و ترجمان آن.

با این وصف در این یادداشت واره، که خوانشی فقهی از واقعه ای ترجمه ناپذیر است، به ماجرا نگاه می کنیم: حج و جهاد موضوعاتی فقهی اند، چنان که صوم و صلاه.

وقتی در کلام معصوم این چهار موضوع فقهی و عبودیتی، به محوری به نام ولایت وصل می شوند، آن محور هم علی القا عده شآنی فقهی خواهد داشت.

از این منظر که همه شئون زندگی را فقه، ساختارسازی می کند و همه فراز و فرودها را در قالب احکام پنج گانه واجب و حرام و مستحب و مکروه و مباح در هندسه ای مشخص قرار می دهد آیا می توان برای امام جامعه که باید این همه را برای همه مردمان تدبیر کند، در همه رفتارش، شأنی غیر فقهی حتی تصور کرد؟ اتفاقاً از منظر همین نگاه می توان گفت در ذی حجه سال 60 هجری، وقتی امام حسین (ع) حج را ناتمام می گذارند و از عرفه به سوی کوفه حرکت می کنند، باید در حج تمام همه آنانی که در عرفات ماندند و به منا رفتند و سر تراشیدند و مناس�