نشان و پوشش عزا در فرهنگ ایرانی

حضور در مراسم عزاداری تنها زمانی است که احتمالا افراد با سوال «حالا چی بپوشم؟» مواجه نمی شوند؛ مراسمی که چه به بزرگی عزاداری برای شهادت ائمه اطهار (ع) باشند و چه مربوط به مرگ عزیزی که به تازگی از دست داده ایم، - به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، پذیرش این موضوع که رخت عزا سیاه است تا حدی پیش رفته که اگر علاقه خاصی هم به رنگ مشکی داشته باشید و بخواهید بر اساس این علاقه لباس بپوشید، احتمالا برخی افراد علت یکدست سیاه پوشیدنتان را بپرسند تا مطمئن شوند لازم نیست به شما تسلیت بگویند!  اصلا رسوخِ همین باور به پوشیدن لباس مشکی در سوگواری ها هم بود که اواسط دهه 80 بهانه ای شد تا رضا صادقی (خواننده پاپ) که رنگ مشکی را به عنوان بخش جدانشدنی از پوشش خود انتخاب کرده بود در ترجیع بند آهنگ معروف مشکی رنگ عشقه ، بخواند: چرا یه عده ای مشکیو رنگ غم میدونن؟ / مگه رنگ پر پرستوی عشقو ندیدن؟! آهنگی که با ترند شدن آن باور به ارتباط مستقیمِ لباس مشکی با یک سوگ یا عزا تا حدی کاسته شد.

رختِ عزا در سفرنامه ها سیاه پوشیدن در سوگواری ها و عزاداری ها فرهنگی نانوشته است که البته درباره تاریخچه شکل گیری آن اختلاف نظرهایی وجود دارد.

برخی به استناد شواهد موجود در تاریخ معاصر ایران، این فرهنگ را مربوط به دوره صفویه و پس از آن می دانند.