کتاب های خودیاری فلسفی: ابزاری برای تحمیق توده ها یا همان رسالت همیشگی فلسفه؟

در یک دهه گذشته، خودیاری فلسفی رشد چشم گیری داشته و بسیاری از اساتید دانشگاه سعی کرده اند با الهام از رواقیون و ارسطو و نیچه راه و رسم زندگی خوب را به ما بیاموزند.

- در یک دهه گذشته، خودیاری فلسفی رشد چشم گیری داشته و بسیاری از اساتید دانشگاه سعی کرده اند با الهام از رواقیون و ارسطو و نیچه راه و رسم زندگی خوب را به ما بیاموزند.

اما منتقدانِ خودیاری این کارها را سطحی می دانند: آن ها می گویند خودیاری از نظر سیاسی ابلهانه است، کارکرد اجتماعیِ آن سرپوش گذاشتن بر بی عدالتی است، از لحاظ نظری چیزی جز فریب کاری نیست و نبودِ آن بی شک به سود فلسفه است.

کی رن ستیا، پوینت— تقریباً طیِ یک دهه گذشته، خودیاریِ فلسفی رشد چشم گیری داشته است.

بسیاری از اساتید دانشگاه دست به قلم شده اند تا خودیاری را به همه ما آموزش دهند.

اینک دیگر می توانید یاد بگیرید که چطور رواقی باشید1، چطور اپیکوری باشید2، چطور ویلیام جیمز می تواند زندگی تان را نجات دهد3، و یا اگر دلتان خواست بیاموزید که چطور به شیوه ارسطویی4 گام بردارید و یا چطور پیاده روی با نیچه5 را تجربه کنید.

به گزارش ترجمان، از سال 2020، انتشارات دانشگاه آکسفُرد مجموعه راهنمایی هایی برای زندگیِ خوب را منتشر کرد، مجموعه ای از کتاب هایی جمع وجور و دردسترس که حکمت های عملی را از سنت های تاریخیِ فلسفه بیر