یادداشت / مین «شهرزاد» زیر پای «تانک انقلاب»/ چرا شهردار «انقلابی» به تفسیرهای «خاص» از قانون علاقمند است؟

شهریار سالک - پررویی نجومی اصطلاحی بود که علیرضا زاکانی، نامزد پوششی انتخابات ریاست جمهوری 1400 را به چهره ی اصلی آخرین برنامه مناظره تلویزیونی نامزدها در آن انتخابات تبدیل کرد.

زاکانی که در کلیت آن مناظره ها با لحنی تند و حتی توهین آمیز علیه دولت روحانی و نامزدهای اصلاح طلب ظاهر شده بود، با مانور تبلیغاتی تیم رسانه ای پرتعداد خود، لقب تانک جبهه انقلاب را هم دریافت کرد تا با تکمیل پازل نامزدی پوششی و کنار رفتن(کاملا قابل انتظار) به نفع ابراهیم رییسی فقید، بعدا دستی باز و روزنه ای فراخ برای بده بستان سیاسی بعد از انتخابات داشته باشد، بده بستانی که پست بسیار مهم و کلیدی شهرداری تهران را نصیب زاکانی کرد.

علیرضا زاکانی که از سال ها قبل تلاش داشت خود را از متولیان فسادستیزی در کشور و از کباده کشان انقلابی گری تراز جلوه دهد، از همان ابتدا با یک علامت سوال بزرگ بر کرسی شهرداری تهران نشست، علامت سوالی که مشروعیت انتصاب او را زیر سایه خود قرار داد.

مهم ترین نقیصه در این انتصاب، عدم تطابق مدرک تحصیلی زاکانی(پزشکی هسته ای) با چارت رشته های تحصیلی مرتبط با مدیریت شهری بود.

تردید درخصوص قانونی بودن یا غیرقانونی بودن حکم زاکانی از نخستین روزهای انتخاب وی در شورا آغاز شد؛ از همان زمان که او با 18 رأی شهردار تهران شد و سه عضوی که به او رأی