هفت رباعی درخشان از «مهستی»؛ بانویی که کمتر از او شنیده ایم

مهستی گنجوی بانوی شاعری است که اشعارش پس از قریب نهصد سال، همچنان تر و تازه و دلربا هستند؛ با کلمات و ابیاتی خوش آهنگ و طنازی هایی ظریف و دلنشین.

- هفت رباعی درخشان از مهستی ؛ بانویی که کمتر از او شنیده ایم مهستی گنجوی بانوی شاعری است که اشعارش پس از قریب نهصد سال، همچنان تر و تازه و دلربا هستند؛ با کلمات و ابیاتی خوش آهنگ و طنازی هایی ظریف و دلنشین.

 ادبیات فارسی قله های رفیعی که سر در ابرهای آسمان دارند کم ندارد؛ از فردوسی بزرگ گرفته تا حافظ و سعدی و مولانا و بسیاری دیگر که دست کم نامشان را بسیار شنیده ایم، گرچه شاید به آن اندازه که باید آثارشان را نخوانده باشیم.

به گزارش فرادید، اما در این وسعت گسترده، شاعرانی هم هستند که حتی نامشان نیز برای بسیاری از پارسی زبانان تا حد زیادی ناشنیده مانده و حلاوت ابیات لطیفشان کمتر کام جان های ما را شیرین ساخته است.

مهستی گنجوی یکی از این ستارگانی است که شاید پرتو درخشش او کمتر به چشم ما رسیده باشد.

مهستی بانویی شیرین سخن از اهالی شهر گنجه بوده که در عصر غزنویان می زیسته است.

رباعیات او از لحاظ استواری و ارزش های ادبی در عالیترین مراتب شعر قرار دارند و می توان گفت که گاهی اشعارش با اشعار بزرگترین شاعران فارسی زبان پهلو می زنند.