ظاهر معمولی نه جرم است و نه بیماری

«هر جا که می روم مرکز توجه هستم و همه بر می گردند و طور خاصی آدم را نگاه می کنند.

این ها به کنار، با حرف هایشان هم آدم را آزار می دهند.

بعضی ها که مودب ترند می گویند «ماشالله به قدت» و بعضی ها هم از کلمات و عباراتی مثل دراز، - می گوید: هر جا که می روم مرکز توجه هستم و همه بر می گردند و طور خاصی آدم را نگاه می کنند.

این ها به کنار، با حرف هایشان هم آدم را آزار می دهند.

بعضی ها که مودب ترند می گویند ماشالله به قدت و بعضی ها هم از کلمات و عباراتی مثل دراز، نردبون، دستت به خدا می رسه و اون بالا هوا چطوره استفاده می کنند.

بعضی ها هم آدم را شماتت می کنند و می گویند چه خبره، دیگه می خوای چیکار کنی؟ انگار که من کار زشتی انجام داده ام و باید متوقفش کنم!   به گزارش ایسنا، رسالت نوشت: قضاوت دیگران بر اساس مشخصات ظاهری امری نکوهیده در ارتباطات اجتماعی به شمار می رود اما در سال های اخیر نظر دادن درباره بدن و مشخصات ظاهری افراد به موضوعی فراگیر بدل شده؛ یکی از مهم ترین پدیده های اجتماعی که آثار مخرب بسیاری بر زندگی افراد دارد و باتوجه به هجوم تبلیغات رسانه ای و القائات فرهنگی و فشارهای اجتماعی، شهروندان زیادی به خاطر قد، وزن، رنگ پوست، چاقی و لاغری و حتی معلولیت مورد تمسخر و آزار قرار می گیرند.