تحلیل گفتمان نخستین مناظره انتخاباتی ریاست جمهوری 1403

آن کسی که باید از طریق مناظره ها به طور مستدل، مبین و قاطع بخش مهمی از جامعه را برای مشارکت اقناع کند آقای پزشکیان است.

از این رو، جادوی کلام و صلابت و قاطعیت در گفتار و سخن ضرورتی انکارپذیر برای تأثیرپذیری جامعه هدف وی است.

- این موضوع مسئولیت مشاوران و ستاد وی را دو چندان می کند.

عصر ایران ؛ صادق آبسالان (جامعه شناس) - 1.

شاید بتوان چهره متفاوت مناظره نخست را آقای پورمحمدی دانست.

بیان سلیس، فن بلاغت (رتوریک)، موضع گفتمانی مناسب، اعتماد به نفس بالا و تسلط بر فضای روانی مناظره از وی چهره ای قابل قبول ساخته بود.

البته ورود ایشان به دایره رقبای اصلی، با توجه به نداشتن پایگاه رای جناحی/گفتمانی و سوابق قضایی/امنیتی، کاری سخت و تقریبا غیرممکن است.

  2.

آقایان زاکانی و قاضی زاده هاشمی چیز جدیدی برای عرضه نداشتند.

همان نقشی را ایفا می کردند که در انتخابات 1400 به آنها محول شده بود؛ با این تفاوت که غیریت سازی گفتمانی آنها حول دولت روحانی دیگر کار ساز نبود.

عدم انتساب هیچ یک از کاندیداها به دولت روحانی به نوعی آنها را از قبل خلع سلاح کرده بود.

در این راه، تلاش بیهوده زاکانی برای ایجاد منازعه و شکل دادن فضای دو قطبی با پزشکیان (و تا حدودی پورمحمدی) و جا زدن ایشان به عنوان نماینده دولت روحانی نه تنها افاده نکرد، بلکه با هوشمندی پزشکیان خنثی