کوچ غم انگیز مرد اخلاق ارتباطات و رسانه

شنیدن خبر درگذشت دکتر سید وحید عقیلی استاد علوم ارتباطات در صبح روز یکشنبه ششم خرداد، برای آنها که حلاوت شاگردی این استاد فرهیخته را درک کرده اند، بسیار تلخ و غیرباور بود.

  از سال های دور دکترعقیلی را می شناسم.

مردی در عین سادگی، شیک پوش و آراسته و البته خوش صحبت که  در مراودات و ارتباطات اجتماعی سرآمد و زبانزد بود.

آن زمان که رییس دانشکده علوم انسانی دانشکده علوم و تحقیقات بود در اتاقشان همیشه به روی دانشجویان و مراجعه کنندگان باز بود و درهمه حال پاسخگوی همه اعم از دانشجو و استاد بودند.

  از محاسن دکترعقیلی حسن اخلاق و آرامش و طمانینه ای بود که در رفتار و کردار ایشان هویدا بود.

همیشه گوش شنوایی برای شنیدن داشت در زمانه ای که شاید بتوان گفت شنیدن خریدار چندانی ندارد.

باید اذعان داشت  که جزو معدود افرادی بود که هم خوب حرف می زد و هم حرف های خوب می زد.

 لحن آرام و شیرینش برای همه دانشجویانی که افتخار شاگردی ایشان را داشتند جذاب و دلنشین بود و در عین حال فراموش نشدنی.

 شیوه تدریس  و اداره کلاس های درس ایشان خودش یک کلاس درس بود.

هرچند خود او اجباری برای حضور دانشجویان در کلاس درسش نگذاشته بود، اما همان اندک دانشجویانی که خیلی تقیدی به آمدن و حضور مستمر و منظم در دانشگاه و کلاس درس نداشتند، گویی برای آمدن و حاضر شدن در جلسه در